gwarzyć

gwarzyć: gwarzyć {{/stl_13}}{{stl_8}}cz. ndk VIIa, gwarzyćrzę, gwarzyćrzy {{/stl_8}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}{{stl_12}}1. {{/stl_12}}{{stl_7}}'rozmawiać z kimś bliskim, po przyjacielsku; gawędzić': {{/stl_7}}{{stl_10}}Lubili gwarzyć o polityce. {{/stl_10}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}{{stl_12}}2. {{/stl_12}}{{stl_7}}'dawniej: opowiadać, prawić': {{/stl_7}}{{stl_10}}Gwarzył o przeżyciach z wojny. {{/stl_10}}

Игры ⚽ Нужен реферат?

gwarzyć — ndk VIb, gwarzyćrzę, gwarzyćrzysz, gwarzyćrzą, gwarz, gwarzyćrzył, gwarzyćrzyli «prowadzić poufałą rozmowę, pogawędkę; gawędzić» Gwarzyć z przyjaciółmi. Gwarzyć o dalekich podróżach … Słownik języka polskiego
gawędzić — ndk VIa, gawędzićdzę, gawędzićdzisz, gawędzićędź, gawędzićdził «rozmawiać swobodnie, poufale, prowadzić pogawędkę; gwarzyć» Gawędzić ze znajomymi. Gawędzili na różne tematy. Gawędziły o przeżytych wspólnie latach … Słownik języka polskiego
gaworzyć — ndk VIb, gaworzyćrzę, gaworzyćrzysz, gaworzyćorz, gaworzyćrzył 1. «o niemowlętach: wydawać pierwsze dźwięki będące zalążkiem mowy artykułowanej» 2. «gwarzyć, gawędzić» Wieczorem gaworzyli przed kominkiem. Szli śmiejąc się i gaworząc. przen. «o… … Słownik języka polskiego
gwarzenie — n I rzecz. od gwarzyć … Słownik języka polskiego

Academic Dictionaries and Encyclopedias